takie jakieś nic mam w sobie

Jest dziwnie.

Jestem tutaj. Wróciłam.

Czuję się jakoś tak zupełnie niespodziewanie.

Jakbym nigdzie nie wyjeżdżała.

Robię te same rzeczy, co przed wyjazdem, w taki sposób i tak od razu, jakbym rzeczywiście nie miała od nich przerwy.

A ja jej potrzebowałam.

Potrzebuję wciąż. Potrzebuję czasu, żeby mogło dotrzeć do mnie to, co powinno dotrzeć.

Potrzebuję więcej zrozumienia, żeby nie zaśmiać się szyderczo w twarz kolejnej osobie pytającej "jak tam Afryka?"

Potrzebuję konkretów.

I nie pojechałam tam po to, żeby się opalać.